Astrosofica.nl

Je kent ongetwijfeld wel het gevoel dat je iets heel graag wilt hebben en als je het eenmaal hebt vraag jij je geheid af: “is dit nu alles?”
Zo’n gesprek had ik laatst met iemand en inderdaad, Neptunus stond heel prominent in zijn horoscoop.

Wat is het nu met Neptunus en het gevoel van desillusie?

Laten we een voorbeeld nemen om dit te verduidelijken.
Stel dat je het ideaal hebt van wereldvrede (een favoriete bij miss-verkiezingen naar ik heb begrepen).
Stel je voor dat je dit ideaal kunt verwezenlijken, dat er nergens geen oorlog meer zal zijn.
Wat is op dat moment de waarde van de betekenis van jouw wereldvrede ?

Laten we het wat dichter bij huis houden..
Stel dat jij denkt dat het geweldig zou zijn om een rode sportwagen te bezitten.
Nu moet je beseffen dat dit ideaal, dit verlangen alleen bestaat omdat je zelf geen rode sportwagen hebt.
Zodra je die rode sportwagen hebt valt de hele reden voor dit verlangen naar dit ideaal weg.
Vaak is zo’n rode sportwagen in jouw verwachtingen veel mooier, sneller en cooler..

Het verlangen, het ideaal wordt alleen maar gevoed uit het tegendeel, namelijk het niet hebben van het ideaal.
Zodra het ideaal verwezenlijkt is, dan is het geen ideaal meer, het is weer de realiteit van alle dag, geen visioen, geen vlinders in je buik, niet langer vervult van verwachtingen.

Wat is nu de oorzaak van de desillusie, wat maakt dat wij iedere keer weer richting die Fata Morgana rennen en dan uiteindelijk alleen maar stof eten.

We leven namelijk in een wereld waarin dualiteit de basis is voor alles wat bestaat.
Alles heeft een tegendeel en de tegendelen houden elkaar in stand.
Het is zelfs de spanning tussen de tegendelen die het leven z’n dynamiek geven.
Kijk naar de Zon die warmte geeft en de Aarde die de warmte opneemt, beide vertegenwoordigen ze een polariteit en in de spanning tussen deze twee polen ontstaat het leven.
Kijk naar jouw Vader en jouw Moeder, door de polariteit tussen hen ontstaat een spanning die jou het leven schonk.

Kijk naar Zwart en Wit, de spanning tussen hen schept ontelbare tinten grijs..
Maar zou je een wereld van alleen maar Wit nastreven dan vervalt daarmee de spanning wordt er niet meer geschapen.

In dit bestaan dankt alles zijn bestaan, z’n leven aan de spanning tussen de tegendelen.
Oorlog heeft geen betekenis zonder het bestaan van vrede, rijkdom heeft geen betekenis zonder armoede etc.
Bereik jouw ideaal en het lost op als sneeuw voor de zon, je haalt het tegendeel weg dat jouw ideaal in stand houdt.

Misschien ben je nu gedesillusioneerd, denk je dat alle idealen een illusie zijn.
Maar misschien is er een andere manier om met Neptunus om te gaan.

Weet je nog hoe verliefd je was op jouw partner en hoe je er na verloop van tijd achter kwam dat die ander ook maar een mens was?
Weet je nog hoe verliefdheid veranderde in liefde?

Eigenlijk is liefde niet veel anders dan de ander de ruimte geven om niet te voldoen aan jouw ideaal.
Zolang het niet ego-gericht, dit onvoorwaardelijk is dan is liefde een daad van mede-dogen, een andere vorm van Neptunus energie die ruimte laat voor het tegendeel van jouw ideaal.
Dag en Nacht als etmaal, Man en Vrouw als onlosmakelijke eenheid, Oorlog als noodzaak voor het streven naar Vrede.

Er zijn de afgelopen jaren in de wetenschap tendensen aan de gang die eventueel een ander licht gaan werpen op de werking van Astrologie.

De (super)snaartheorie is daar bij een heel interessante..
Dit is een puur theoretische poging om Relativiteit (Macrokosmos) en Kwantummechanica (Microkosmos) te verenigen, een verband daar tussen aan te tonen..

Het lijkt er op dat ze daarin gaan slagen, alles lijkt te zijn opgebouwd uit trillende snaren van pure energie waarvan tijd en ruimte hooguit bijproducten zijn en geen invloed in vloed zijn op.. Zo hoeft er tussen snaren met een zelfde trilling geen verband te zijn in tijd en ruimte om toch dezelfde trilling te hebben..
Daarmee is eigenlijk het verband tussen Microkosmos en Macrokosmos gelegd en daarmee eigenlijk een theoretisch wetenschappelijk bewijs voor de astrologie ontstaan.

Eigenlijk gaat de wetenschap weer terug naar het bestuderen van de effecten (snaren zijn niet waar te nemen) van wat men op groter schaal waarneemt, ze doen dus eigenlijk zo’n beetje het zelfde als de astrologen doen, wij bestuderen namelijk de beweging van de planeten en de effecten voor het leven hier op aarde.

Snaren doen me ook denken aan Pythagoras, die de wereld zag als samengesteld uit “klanken”. De “muziek of harmonie der sferen”, 7 tonen, 7 (zichtbare, klassieke) planeten en de trilling (het getal) van die klanken of sferen waren de bouwstenen voor de kosmos waarin wij leven..
Deze griekse filosofie was weer de bakermat van onze westerse beschaving en mede de oorsprong voor het Hermetisme waarvan Alchemie en Astrologie (naast de theosofie) de peilers waren.
Uit deze stroming, waarvan Hermes Trimegistos de belangrijkste figuur en tevens naamgever is, komt ook de stelling: “Zo boven, zo beneden”. Het Hermetisme was bedoeld als een “theorie van alles”, van daar onze uitdrukking “Hermetisch” voor alles wat “volkomen (dicht)” is.

Ook deze snaartheorie wordt gezien als de “theorie van alles”, een nieuwe Hermetica als het ware..
Een nieuwe kosmologie voor een nieuwe tijd waarin we 10 moderne planeten kennen en we het hebben over 10 dimensies..
Weer blijkt alles cyclisch te zijn, herhaalt de geschiedenis zich keer op keer..

We leven in boeiende tijden..

Interessante links over de snaar theorie:
http://noorderlicht.vpro.nl/dossiers/5612977/
(korte video-documentaire van de VPRO uit 2002)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Snaartheorie
(Wikipedia, altijd een fijne beknopte bron om te raadplegen)

Al jaren ben ik op zoek naar het verband tussen alles wat is, Astrologie is daarbij een heel nuttig systeem gebleken.

De wereld die we kennen lijkt een dualistische wereld, alles komt in tegendelen en de spanning tussen die tegendelen lijkt de drijvende kracht die wij “het leven” noemen. De Zon en de Maan spelen in mijn versie van dit verhaal een hoofdrol.. en dus ook in dit artikel.

Vaak loop ik tegen het probleem aan dat ik wel woorden kan geven aan m’n ervaringen maar dat hiermee niet mijn ervaring wordt door gegeven.  Nu is de verwoording van een  ervaring ook een strikt persoonlijke en subjectieve aangelegenheid, maar volgens mij ligt er achter iedere ervaring wel een (astrologisch) basis beginsel verscholen.

Dus ik heb me laatst voorgenomen dat ik de Astrologie niet alleen wil vereenvoudigen, maar dat ik in het overbrengen van mijn inzichten ook ervaringsgericht wil gaan werken. Ik wil dus eigenlijk dat jullie zelf de ervaring gaan krijgen die mij tot mijn inzichten hebben gebracht.
Een nogal gewaagd en ambitieus plan dacht ik, maar zoals met veel dingen, als je er voor open staat dan strooit de kosmos voortdurend met cadeautjes..  Binnen een week had ik een fantastische ervaring over de werking van Zon en Maan en hun interactie.
Hieronder ga ik jullie proberen uit te leggen hoe deze ervaring tot stand kwam en ik wil degenen die werkelijk de Zon en de Maan in zichzelf wil herkennen oproepen om ook dit Alchemistische experiment zelf ook uit te voeren.

Allereerst moet je met z’n tweeen zijn, we hebben het over de Zon en de Maan en eigenlijk dus over de ultieme relatie tussen het mannelijke en vrouwelijke principe.
Het helpt als de ander bekend is met de astrologische principes, maar echt nodig is het niet.
Daarnaast moet je bereid zijn te “voelen”, te ervaren en moet je uitkijken dat je niet alleen op het mentale vlak blijft hangen.
We gaan namelijk ervaren en dat is eigenlijk een Maan-ding.

Nu moet je weten dat de functie van de Zon en Maan niet hetzelfde is, het is geen modern huwelijk waarin de man de afwas doet en de vrouw op (dames) voetbal zit. Je moet de Zon en de Maan dan ook niet direct op Mannen en Vrouwen plakken, het zijn aspecten van ons Zijn met specifieke functies.

Zo is de Zon de bron, de scheppende, creerend de kracht, dingen komen voort uit deze bron, het is als het ware een radio-zender.
De Maan is de ontvangende, ervarende, tegenpool, ze is eerder de radio-ontvanger.
Nu lijkt de Maan hierdoor heel saai, maar vergeet niet dat je niets aan een zender hebt als er niemand is om te ontvangen.
Andersom is een ontvanger een nutteloos ding als er geen zender is om te ontvangen.
Je hebt ze beide nodig om het radio-programma van het leven te kunnen ervaren..
Daarom is de relatie tussen deze twee astrologische “lichten” zo enorm belangrijk.

De bedoeling van deze oefening, van dit experiment is om achtereenvolgens bewust de rol van de Zon en de Maan te ervaren.
Daarvoor is het van belang om deze oefening met z’n tweeen te doen, je hebt als Maan een Zon nodig en als Zon een Maan om dit te kunnen ervaren..

Ga tegenover elkaar zitten en begin met het ervaren/voelen van de aanwezigheid van de ander. Je beslist samen wie begint als Zon en wie begint als Maan..

Degene die de rol van de Maan op zich neemt stelt zich ontvankelijk op voor de ander, luistert.
Gebruik Venus als hulpmiddel d.w.z. probeer affiniteit te voelen voor wat de Zon probeert te geven, dat vergemakkelijkt het ontvangen.

Degene die de rol van de Zon op zich neemt begint met creeeren, uit te zenden.
Mercurius is hierbij behulpzaam; praat over wat er vanuit jezelf opkomt en straal dat als het ware uit naar de Maan.

Probeer af en toe ook te “voelen” wat je ervaart..!!

Draai de rollen om de paar minuten om totdat je beiden het gevoel hebt dat je zowel de werking van de Zon als Maan goed hebt kunnen ervaren bij jezelf, maar ook bij de ander..

Tijdens of na de oefening kun je ervaringen uitwisselen..
Als je dit tijdens de oefening doet, blijf dan in je rol..
Als je dit na de oefening doet, merk dan op wanneer jij je in welke rol verplaatst.
Vragen die kunnen helpen hierbij zijn:

Hoe voelt het om de Zon te zijn?
Hoe voelt het om de Maan te zijn?
Valt je wat op aan de gelaatskleur of uitstraling van de ander ?
Valt je wat op aan jouw lichaamstemperatuur of uitstraling?
Heb je het gevoel dat er iets (tussen jullie) ontstaat?

Geef het niet te snel op, “voelen” is niet voor iedereen even eenvoudig, zeker niet als je dan nog met je gedachten bij een bepaalde procedure moet blijven. Oefening baart kunst..

Voor mij was dit een fantastische, spontane, ervaring waaruit de creatieve energie die ontstond vorm kreeg (geboren werd) in deze oefening.
Ik hoop dat de ervaring die dit jullie zal opleveren een extra dimensie zal toevoegen aan de mentale kennis die je ongetwijfeld al hebt over de Zon en de Maan. Dat deze ervaring jullie ogen zal openen voor een heel nieuwe ervaring van de Astrologie, een Astrologie die ervaren wordt in plaats van uit boeken wordt geleerd..

Vraag jij je wel eens af hoe het komt dat je onbewust, soms ongewenst, reageert op bepaalde dingen op een wijze waar je anders niet voor zou kiezen?

Waarschijnlijk gaat jouw Maan dan met je aan de haal.
De Maan gaat op haar achterste benen staan wanneer jij persoonlijk geraakt wordt, wanneer jouw bestaan of overleven in het gedrang komt.

Soms zijn het dagelijkse, schijnbaar onbenullige zaken, soms zijn het ook heel belangwekkende dingen in je leven.
Maar op de een of andere manier raken ze je, komen ze te dicht bij je en bedreigen jouw gevoel van veiligheid.
Soms schiet je in de paniek omdat jij je aangevallen voelt, ook dan komen invloeden van buiten te dicht bij en gaat de Maan in reactie in de overleef stand..

In mijn ogen is het dus niet zo belangrijk hoe (het teken) je reageert, maar wat (de planeet) er in jou reageert.
Als de reactie een negatieve reactie is heeft dit direct een weerslag in hoe jij de realiteit ervaart.

Zon en Maan zijn twee grootheden in de horoscoop en alles wat wij ervaren als werkelijkheid is het product van het samen gaan van die twee. Het meegaan in een negatieve reactie leidt dus in de regel tot een negatieve ervaring van de werkelijkheid.

Dan komt Saturnus om de hoek..
Je zou Saturnus de bewust geworden Maan kunnen noemen.. :-)
Er is maar 1 planeet die jouw automatismen en behoeften kan beteugelen en dat is Saturnus.

Saturnus krijgt, vaak na veel oefenen, in de gaten dat de Maan weer eens uit de start-blokken schiet zonder dat jij het in de gaten had..
Saturnus kan zich dan afvragen: “is dit een gewenste, aangename reactie ??”..
Zo niet dan kan Saturnus de reactie indammen, zorgen dat de Maan-reactie niet direct jouw realiteit gaat beheersen.
Is de reactie wel gewenst dan fungeert Saturnus juist als de dranghekken die het mogelijk maken dat jouw reactie ruim baan krijgt.. -)
(In het eerste geval is Saturnus natuurlijk ook een dranghek, maar dan voorkomt hij dat jouw reactie op de openbare weg komt.. )

Maar waar ging het mij eigenlijk om..
De Maan is een “planeet” die ontvankelijk is, een planeet die reageert op een externe factor..
Deze reactie kan een enorme impact hebben op jouw werkelijkheid.
Zelf iets heel kleins kan jouw Maan gigantisch over haar toeren brengen en een flinke reactie uitlokken die jouw ervaring van jouw wereld enorm kleurt. Ik vraag me af of dit altijd zo gewenst is, of het soms niet beter is om in plaats van te reageren eerst eens te kijken aan welke kant van het dranghek ik wil blijven.

Het mooiste zou zijn als onze realiteit een bewuste creatie van ons zelf zou zijn, dat wij zelf kiezen voor de wereld waarin wij willen leven. Daarvoor is de eerste stap om te begrijpen wat de functie van onze Maan is en haar reacties leren herkennen..
Vanuit dit bewustworden van jouw Maan groeit vanzelf jouw Saturnus.

Natuurlijk heeft deze Maan-reactie een functie, en het is ook niet zo dat iedere reactie een ongewenste reactie is.
Maar weet dat er altijd een keuze is, dat je bewust kunt kiezen te reageren of niet..
Zeker bij reacties die helemaal niet fijn voelen is het kunnen beslissen hierover van groot belang.
Je blijft daardoor baas over jouw eigen werkelijkheid.

Planeten werken vaak heel anders uit dan jij je als astroloog van te voren had kunnen voorstellen.

Planeten, tekens en huizen zijn zeer ruime concepten..
We beperken ze vaak tot wat kern-woorden en in enkele gevallen tot een compleet boek over een planeet, maar zelfs dan blijven het oppervlakkige verkenningen van het domein waar zo’n planeet, teken of huis voor staat..
Fantasie of, wellicht beter, creativiteit is dan een groot goed, je kunt dan, binnen de kaders van het concept, een wereld van mogelijkheden verkennen. En zelfs, als je de grootste fantast ter wereld bent, dan nog zal de werkelijkheid je keer op keer blijven verrassen..

Zelf zie ik mijn taak als astroloog veel meer in het herkennen van de astrologische concepten in het (levens-)verhaal van de client en niet zozeer in het vertellen aan de client aan welke vooroordelen hij of zij moet voldoen..

Weet je wat het is met Saturnus, zodra je deze gaat ervaren als weerstand dan wordt die weerstand alleen maar sterker.
Je voedt dan je onzekerheid totdat het van een mug een olifant wordt..

Saturnus is in wezen een neutraal ding, jij kiest op een gegeven moment om Saturnus als weerstand te ervaren.
En je bevestigd daarmee keer op keer dat Saturnus moeilijk is.. :)

Haal dus het oordeel van “moeilijk” weg van Saturnus en plak er het etiket op van “weten wat je kunt” en daarmee dus ook accepteren dat er zaken zijn waarin je wat minder goed bent..

Saturnus is ook de planeet van tijd en oefening en door middel van Saturnus wordt je na verloop van tijd beter, krijg je meer beheersing.
Maar besef ook dat je nooit iemand anders zult worden dan wie je in wezen bent..  Kruip dus niet in de huid van een ander maar gebruik Saturnus als jouw eigen vorm.

Zodra jij je gaat spiegelen aan de “vorm” van een ander, denkt: “ik kan pas voetballen als ik net zo kan voetballen als Cruyff” of “ik kan pas goed zingen als ik een wereld-hit scoor”, dan zul je nooit vertrouwen krijgen in jouw eigen kunnen..
Je spiegelt je aan de vorm van een ander.. dat maakt een mens pas onzeker.. daarmee maakt je van jezelf een mug en van de ander een olifant.. :D